“Hallo, ik ben Thomas,” zegt de heer Stoinck-Pandoer.
“Aangenaam, Frederique Hoogerdoel.”
“Frederique, dat past niet bij je. Is Freddy ok?”
Ik lach en knik. Zal ik hem Stroika-peren noemen?
“Heb je vandaag nog belangrijke afspraken, Freddy?”
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, hij straalt iets brutaals en uitdagends uit. En hij staat er absurd aantrekkelijk bij.
Ik stamel: “Eh, eh.”
“Mooi. Ik draai vanavond in Parijs en die laarzen van jou zijn overduidelijk aan een feestje toe.”
“Je drááit.. vanavond in Parijs?”
“Ja, plaatjes draaien. Doen wel meer dj’s hoor,” lacht hij.
“Je zit toch in het vastgoed?“
“Schatje, je moet saaie hobbies niet met serieuze werkzaamheden verwarren. Ik heb straks een chauffeur die me rijdt en ik moet onderweg een uurtje wat zaken afhandelen, maar verder gaan wij een fantastisch tripje hebben samen.” Hij lijkt het te menen.
“Dat kan niet, eh, Thomas, je bent een klant,” zegt de brave Hendrika in mij.
“En die mogen niet naar Parijs?” Hij kijkt verbaasd.
Ik lach, net iets te hard. Een paar collega’s kijken om.
“Je snapt het wel,” zeg ik.
“Maar ik betreur het ook”, zegt hij zachtjes terwijl hij zijn wang tegen de mijne legt en zijn lippen mijn oor raken.
Die avond vertel ik mezelf dat ik gelukkig niet voor deze gladde macho ben gevallen. En vertelt Google me dat “Thomas Stoinck-Pandoer, beter bekend als dj TomSToy, een uitverkochte show geeft in de nieuwste club in Parijs”.