Zojuist stuurde collega Mathilde een lief sms’je: “Laat je maar lekker verzorgen!” Ik voel me zoals vroeger op het schoolplein als ik een vervelend klasgenootje bedreigde en hij terugriep: “En wie wou je daarvoor meenemen dan?” Mijn vriendinnen denken dat ik aan het werk ben en mijn collega’s denken dat mijn vriendinnen voor me zorgen. Ik bestel mijn boodschappen online en ik kan mezelf van bed naar bank en terug heisen. Ik heb niemand nodig en ik ben ernstig van plan om morgen weer fit te zijn. Op de bank open ik facebook en zie daar een foto van een kennisje in Zeeland. Zij zit in bed met achter haar een stapel donzige kussens en voor haar op haar schoot een dienblad met een bosje tulpen, een glas jus en een kom soep. Eronder staat ‘Mijn lief zorgt voor vitamienekes en peptalk, hij is nu de Linda. voor me gaan halen, ziek zijn heeft plezante bijwerkingen!’
Ik klap mijn computer dicht. Ik zap. Ik kijk naar mijn voeteneind. Ik klap mijn computer weer open en zoek mijn allerbeste foto van mezelf. Dan meld ik me aan bij Relatieplanet. Niet dat ik wil daten en niet dat ik nu per direct iemand zoek die sinaasappels voor me perst. Maar ik heb ineens een enorme behoefte aan aandacht. Ik klap voldaan mijn computer weer dicht. Over een paar uur voel ik me gewild, begeerd, woest aantrekkelijk, en dat door het hoesten en snotteren heen. Nu alleen nog hopen dat er ook een paar mannen ziek thuis zitten. Net niet te ziek om te mailen.