Naast
mij zit een dame en hoewel ik dat woord graag gebruik als ‘vrouw’ te praktisch
klinkt, ‘meisje’ te jong en ‘meid’ te kordaat, doet deze dame de term eer aan.
Ze heeft grijswit haar, zit kaarsrecht, draagt een prachtig mantelpak en glimlacht zo wijs en warm
dat ik alles van haar zou aannemen.
“Ze
hebben zo weinig geduld, de jongedames van nu,” zegt ze tegen haar kapster.
Ik
kan het niet helpen, ik moet wel meeluisteren; alsof ze op het punt staat het
geheim van het leven te onthullen.
“Een
goede kennis van mij bezocht jarenlang op zondagochtend het nabijgelegen Van Der Valk
hotel, een van de eerste in Holland; ze dronk er een kop koffie en at een taartje, mede in de
hoop een heer te leren kennen.” Ik spits mijn oren. Dit is dating avant-ce-siècle.
Dit is single zijn in de jaren vijftig. “Op een dag ontmoette ze inderdaad een bijzonder
vriendelijke man. Hij vroeg of ze of ook alleen was en of ze een ommetje met
hem wilde maken. Dat wilde ze wel.”
Sandra
begint aan mijn pony. Ze is voor me komen staan, tilt mijn hoofd op en haalt
haar mes te voorschijn. Ze gaat mijn pony snijden, zegt ze, en vraagt me mijn
ogen weer te sluiten. De dame vertelt verder.
“De
heer in kwestie bleek zijn ernstig zieke echtgenote te bezoeken die in een verpleeginstelling
naast het restaurant woonde. Elke zondag ging hij er op visite, ook al was zij te
ziek om hem te herkennen.” De dame pauzeert even en ik hoor haar kapster de
schaar wegleggen en de föhn pakken. Niet
doen, denk ik, laat mij meekrijgen
hoe deze romance uit de vorige eeuw afloopt. “Twee jaar lang wandelden mijn
kennis en deze trouwe echtgenoot op zondag samen door het bos, waarna hij
zijn vrouw bezocht. Toen overleed de zieke echtgenote. En nu ga ik zodadelijk
naar hun katoenen bruiloft.”
De
föhn gaat aan en ik glimlach; wat een tragisch verhaal met romantische afloop.
Een katoenen bruiloft, dat zal niet vaak meer voorkomen. Hoeveel jaar zou dat
zijn? Zestig? Tachtig?
Die
avond zet ik mijn haar vast met een speldje –nooit meer een pony voor mij!– en
zoek ik het op: volgens Wikipedia is de katoenen bruiloft het éénjarig
huwelijksfeest. Dit verhaal speelt zich dus gewoon in het heden af: anno domini 2011! Die
Van Der Valk toch; niet alleen kip met appelmoes maar ook romantisch slowdaten
voor bejaarden. Goed om alvast te weten.