Alle nee is moeilijk

Ik heb een tweede date. Hij heet Michel, werkt als controller bij een verzekeringsmaatschappij, wielrent in zijn vrije tijd en is onnoemelijk saai. Nu vind ik ‘nee’ zeggen altijd moeilijk, maar deze keer was het echt onmogelijk. Michel is namelijk zo breekbaar dat je hem in vier lagen bubbeltjesfolie zou willen inpakken en dan nog een all-risk verzekering zou afsluiten. Hij komt uit een lange relatie die zijn ex een jaar geleden verbrak met de verklaring dat ze eindelijk een echte vent was tegengekomen. Ik was zijn eerste date sindsdien, of zoals hij later opbiechtte: zijn eerste date ooit. We spraken af voor een drankje. Hij bestelde een  koffie verkeerd, ik een droge witte wijn. Hij vroeg naar mijn studie, werk en hobbies. Letterlijk. Zijn tweede koffie stootte hij om, waarna hij me vijf keer plechtig beloofde dat hij het wilde vergoeden als ik het niet meer uit mijn rokje zou krijgen. Ik deed verschrikkelijk mijn best, maar het gesprek verliep steeds moeizamer en na twee uur zei ik dat ik langzaamaan moest gaan.

“Ja, nee, natuurlijk, het is ook al laat,” zei hij.

Ik knikte verontschuldigend.
“Ik heb je al te lang opgehouden, hè? Sorry, hoor, maar je bent ook zo’n fijne vrouw om mee te praten. Ik wed dat mensen jou alles vertellen wat ze dwars zit.”
Ik haalde opgelaten mijn schouders op.
“Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik dit zou durven, zo’n date, maar ik heb het zo ontzettend gezellig gehad met je.”
“Eh, ja, het was best gezellig,” stamelde ik.
“Zie je wel, dat vond jij dus ook. Dit is zo goed voor mijn zelfvertrouwen.”
Ik gaf hem een bemoedigend klopje op zijn knie. Misschien iets te bemoedigend, want daarna vroeg hij: “Ga je volgende week een keer met me eten?”

Gelukkig stap ik deze keer goed voorbereid mijn date in: ik heb allerlei fake afspraken voor komende weken in mijn agenda gezet, er is geen avond meer vrij.

Eenmaal aan tafel bestelt Michel een uitsmijter. Het bedienende meisje en ik kijken verbaasd, maar ze zegt vriendelijk: “Sorry, meneer, die staat op de lunchkaart en ’s avonds geldt alleen de gewone kaart.” Michel glimlacht verheugd en zegt uitgelaten: “dat gaan wij volgende keer doen, Frederique, lunchen!”