Ik heb nieuwe handdoeken nodig. Mijn oude
zijn wit, of beter gezegd: dat waren ze ooit. Met een knalroze Hema-badlaken in
mijn hand sta ik te aarzelen over het formaat. Dan zie ik ineens Tina. Ze staat
vier schappen verderop en ze is niet alleen. De man naast haar heeft meer oog
voor haar dan voor de koffiemokken die ze aanwijst. Hij buigt zich naar haar
toe en geeft een kusje op haar oor. Ik probeer me te concentreren op de roze
handdoeken, maar ik kan mijn ogen er niet vanaf houden. Tina legt haar hoofd
tegen zijn kin en zegt iets waardoor hij erg moet lachen. Dan kijkt ze ineens
om en ziet ze mijn starende blik.
“Hé Frederique”, roept ze.
Ik zwaai.
Ze zegt iets tegen de man, hij knikt en ze
loopt lachend in mijn richting.
“Lang niet gezien, Freek”, begint ze onderweg
al, “hoe is het?”
Dan staat ze tegenover me en kust me
hartelijk op beide wangen. Ze ziet er geweldig uit.
“Goed”, zeg ik. “Met jou ook zo te zien!”
Ik kijk veelbetekenend naar de man bij de koffiemokken.
Ze lacht. “Dat is Juan”, zegt ze met een
Spaanse tongval.
Ik trek mijn wenkbrauwen op.
“Ontmoet op Ibiza”, straalt ze.
“Mamma mia”, zeg ik.
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/144399/thirty-love:_blunder_