Al mijn moed heb ik bij elkaar geraapt om dit
te zeggen tegen deze man. Vier dates hebben we gehad en elke keer was het
supergezellig. Hij is de broer van een vriendin van Elise en aangezien Elise’s
eigen vent ook Olaf heet, beloofde alleen de naam al veel goeds. Hij mailde me
en bleek grappig en schrijfvaardig, op een paar taalfouten na. Hij stuurde een
foto en zag er vrolijk en sportief uit op zijn snowboard. Toen spraken we af bij
café de Vingerhoed. Mijn favoriete barman Patrick knikte goedkeurend. “Leuke
kerel, Frederique!” zei hij toen ik twee biertjes kwam halen. En hij had
gelijk. Olaf vertelde over zijn werk, waarvoor hij regelmatig naar het verre
oosten moest. Hij had het flirten met Aziatische dames snel afgeleerd toen bleek
dat ze overal ‘yes’ op zeiden en giechelden, ook als hij ze eerst vroeg of ze
‘single’ waren en daarna of ze ‘married’ waren.
We spraken af voor een tweede date en weer
was het een heerlijke avond. We lachten veel en hij hoorde me uit over rare
cliënten en bizarre wetten zoals de net afgeschafte wet die je strafbaar maakt
als je gehuwd bent, maar niet samenwoont. In bed begon ik me die avond voor het
eerst af te vragen waarom ik zorgvuldig het moment had vermeden waarop we
hadden kunnen zoenen.
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/145407/thirty-love:_dumpen_of_gedumpt_worden,_dat_is_de_vraag