Af en toe krijg ik op facebook toch iets mee van de vorderingen. Dan zie ik een post van de middelbare school bijvoorbeeld. Ze hebben balonnen laten drukken per lichting. Ik geloof dat je die aan je pols mag bevestigen op de dag zelf. Van dat soort dingen krijg ik jeuk, zelfs als ik er niet naar toe ga. Van de foto’s van het schoolplein word ik nostalgisch; de lange betonnen banken staan er nog steeds. De sport was altijd om de banken vooral niet te gebruiken zoals ze bedoeld waren. Ik zat het liefst op de rugleuning, maar er werd ook op gelegen, tegen aan gestaan of overheen gehangen. Ik zou bijna zin krijgen om toch een kijkje te gaan nemen, maar elke keer als dat gevoel de kop op steekt zie ik net op tijd een post die dat grondig teniet doet. Dan zie ik bijvoorbeeld dat Yvonne voor de reünie twee identieke jurkjes voor haar dochters heeft gekocht. In dezelfde kleur als haar eigen jurk. Dan herinner ik me weer dat ik er niets te zoeken heb.
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/147878/thirty-love_reunie_of_reuniet