“Wat een lul”, zei Carien.
“Hij doet het heus niet expres, hoor”,
verdedigde Hannah met tranen in haar ogen.
“Ik kan Koen wel uitkotsen”, zei Barbara.
“Relax, je hoeft hem nooit meer te zien”, zei
Hannah en haalde huilend haar schouders op.
“Jij vindt hem toch ook een lul?”, drong
Carien aan.
“Hou eens op, hij kan het ook niet helpen dat
hij het ineens niet meer ziet zitten”.
Er was geen beginnen aan. De meest loyale
vrouw die ik ken bleef haar vent steunen, ook al had hij haar net faliekant in
de steek gelaten. En ondertussen werd haar neus schraal en waren de tissues
niet aan te slepen. Na twee weken ziek thuis te zijn geweest, is ze wel weer
gaan werken, maar veel kan het niet voorstellen. Hoe goed kun je de
patiëntenvoorlichting bemannen als je er zelf nogal hulpbehoevend uit ziet met
rode en dikke ogen?
Nu we twee maanden verder zijn hebben we
strategisch overleg: Carien, een fles wijn en ik zitten bij elkaar aan tafel. “We moeten haar helpen”, zeg ik.
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/149307/thirty-love_uithuilen_of_stuk_maken