Dertig
mannen waren er. En dertig vrouwen uiteraard. Carien had ons overgehaald.
Hannah had geen zin, die was nog aan het sippen over haar ex. Maar wij
tolereerden geen tegenspraak en Hannah ging mopperend mee. Carien en ik riepen
dat het hartstikke lachen zou zijn. En dat je het vooral niet te serieus moest
nemen. Maar toen we eenmaal aankwamen bleek het nog verdraaid lastig om het
niet te serieus te nemen. Er was een zaal met dertig tafeltjes, opgesteld in
drie rijen van tien. Aan elke tafel stonden twee stoelen, tegenover elkaar. Het
leek me altijd al iets aparts, speeddaten, maar dat het er zo absurdistisch en
onwerkelijk uit zou zien, had ik toch niet verwacht. Een dame kwam op ons
aflopen: “wat leuk dat jullie er zijn!” Ze stak haar hand uit, stelde zich voor
en wees naar de bar. “Ga nog even lekker iets drinken, we beginnen over een
minuut of twintig”. Achter haar zag ik een gong staan en die zou de hele avond
lang om de drie minuten geluid worden. Aan het eind van de avond mochten we de
nummers aankruisen die ons bevielen. Als die heren ons dan ook aankruisten,
kregen we over en weer contactgegevens voor als we dan een langere date wilden.
Twee dagen later vergelijken we onze scores. Carien heeft zeven mannen aangekruist en die hebben op hun beurt ook allemaal Carien aangekruist, dus nu ze heeft zeven telefoonnummers gekregen. Hannah heeft niemand aangekruist. Nummer drie vond ze wel schattig, maar uiteindelijk had ze hem toch weer doorgestreept. Ik heb twee mannen aangekruist, beiden overlappen met Carien en eentje van hen heeft ook mij aangekruist. Carien en ik hebben dus een man gemeenschappelijk. Die leuke met die bruine krullen en die kuiltjes in zijn wangen. Alleen nu weten we niet meer wie dat is. Nummer drieëntwintig of nummer zevenentwintig? Erik of Martijn?
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/150003/thirty-love_leukerd_of_engerd