“Hoi, ik ben Dennis en ik hockey met Frank”, zegt hij. Moet ik nu zeggen dat ik Franks date ben?
“Frederique is advocate”, zegt Frank.
“Goh, leuk”, zegt hockey-Dennis. Hij kijkt wat onbeholpen naar zijn vriend.
“Ja”, zegt Frank. Ik word er een beetje ongemakkelijk van. Waarom legt hij niet uit wie ik ben?
“Is
het hockeyseizoen alweer begonnen eigenlijk?” vraag ik.
“Bijna”,
zegt de hockey-man. Frank knikt. Wat kun
je nog meer over hockey vragen? Geen idee.
“Nou,
fijne avond nog”, zegt hockey-Dennis dan en loopt terug naar het tafeltje waar
hij zat.
Het
kost me een kwartier, minstens, om weer in de stemming te komen. In dat
kwartier vertelt Frank vrolijk over zijn laatste hockeytoernooi. Hij lijkt
nergens last van te hebben.
“Jammer
dat ik alweer moet gaan”, zegt mijn date later die avond op het perron, ruim op
tijd voor de laatste trein naar Den Bosch. We zoenen uitgebreid.
“Ja,
weet je zeker dat je niet wilt blijven slapen?” fluister ik in zijn oor.Hij kreunt. “Ik moet Sjaak uitlaten, anders pist hij op het kleed. Maar kom je snel een keer bij mij?”
“Voor wat?”
“Nog zo’n leuke avond? En misschien wel nacht?”
“Wat is dit dan voor jou?” vraag ik aarzelend. Als hij me niet aan zijn vriend wil voorstellen, wil hij blijkbaar vrijblijvend scharrelen, meer niet.
“Hoe bedoel je?” vraagt Frank.
“Nou, gewoon, beteken ik iets voor je of is het alleen voor de tijdelijke gezelligheid?”
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/149861/thirty-love_tussen_scharrel_date_en_verkering