“Ehm,
waar ben je precies?” app ik.
“Bij
de AH to go”, schrijft hij.Ik kijk om me heen. Op station Den Bosch zijn er twee uitgangen, eentje heeft een soort van pleintje voordat je de grote roltrappen af gaat en daar zie ik een AH to go. Maar geen Frank.
“Zijn er meer AH to go’s?” vraag ik.
“Goeie!” schrijft hij, “ik ga kijken”.
Ondertussen is het wel duidelijk dat hij niet in de buurt van het pleintje is. Ik loop door het hoge station boven de sporen langs naar de andere kant. Er lopen een paar mensen in mijn richting: een meisje met een gitaar, een oudere meneer met een hoed en een dame in mantelpak en klakkende pumps. Geen leuke vent met een rossige bos krullen en lachrimpeltjes rond zijn ogen. Frank zie ik al een paar jaar op de verjaardag van Carien. We kletsen altijd even en hij zegt bij het afscheid steeds dat we nu echt een keer op date moeten. Vorige maand heb ik de stoute schoenen aangetrokken en Franks nummer gevraagd aan Carien.
Maar
er lijkt alsnog iets tussen te komen, want eenmaal aan de andere kant van het
station aangekomen blijkt dat daar niks is. Een trap omlaag naar een hoop
fietsenrekken, maar geen AH to go en zeker geen Frank.
Lees verder bij ze.nl: http://www.ze.nl/p/149649/thirty-love_zoeken_naar_de_ware